WIJKBERICHT HOLY 17 januari 2022

» Eerdere wijkberichten     
» Dit wijkbericht in PDF     

Predikant: Ds. Hugo Habekotté
predikant@pknvlaardingenholy.nl  

KOPIJ ONDERWEG – MAANDAG 17 JANUARI 2022 - WIJKBERICHTEN HOLY

Aanstaande zondag, 23 januari, stond een oecumenische viering gepland. Vanwege de geldende coronamaatregelen hebben we, in overleg met de Pax Christigemeenschap, besloten om de viering niet te laten doorgaan. Daarom een gewone viering om 10:00 uur in het Kerkcentrum. Voorganger is dan Ds. Hugo Habekotté.
Ook op zondag 30 januari is Ds. Hugo Habekotté onze voorganger.

Coronamaatregelen
Op dit moment zijn de vieringen nog niet toegankelijk voor gemeenteleden. In de komende dagen wordt bekeken of de maatregelen voor de kerken ook kunnen worden versoepeld. Daarover leest u meer in de komende Onderweg, maar houdt u ook de website in de gaten. Daar staat het meest actuele nieuws.

Gemeenteavond 23 februari a.s.
Noteert u het alvast in uw agenda! Op 23 februari zal een gemeenteavond worden gehouden over de ideeën die er zijn voor activiteiten ‘naar buiten toe’ en voor ons als gemeenteleden. Dit is de eerder geplande avond naar aanleiding van de kerkenraadsdag in oktober. Binnenkort hoort u meer hierover.

Bedankt! (1)
Blij verrast zijn wij met de belangstelling bij onze 65 jarige huwelijksdag. De bloemen vanuit de kerk hebben bij ons een mooie plaats gekregen.
Ook de vele kaarten hebben, ondanks de corona beperkingen, mede gezorgd voor een onvergetelijke dag.
Hiervoor onze hartelijke dank.
Riek en Joop Bezemer 

Bedankt! (2)
Graag wil ik bedanken voor de blijken van meeleven tijdens mijn verblijf in de Marnix.
Het was hartverwarmend.
Vriendelijke groet,
Margo Brehm

Bedankt! (3)
Veel dank voor jullie meeleven na mijn hartoperatie en de complicatie daarna.
De gebeden, bezoekjes, bloemen, de vele, vele kaarten, telefoontjes en appjes hebben mij heel goed gedaan.
Het was overweldigend en hartverwarmend.
Hartelijk gegroet.
Jet Zevenbergen

In Memoriam
Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf, ’t is vreemd maar die vergeet je,
het is je dikwijls zelf ontgaan, je zegt ik ben wat moe,
maar op ‘n keer dan ben je aan je laatste beetje toe.              Toon Hermans

Bovenstaand gedicht van Toon staat op één van de rouwbrieven. Het is de kracht van dichter en de pracht van zijn taal dat velen eigen situatie in zijn woorden kunnen herkennen.
Op 6 januari 2022 is overleden Jan van Heerde die samen met Marianne zijn vrouw woonde aan de Jean Monetring. Op de voorkant van de liturgie staat de tekst uit I Korinthe 13: ‘[…] de meeste van deze is de liefde.’ Het leven heeft soms tegenslag in petto, turbulente tijden waarvan je je afvraagt: ‘hoe nu verder.’ Wanneer Jan op zijn sterfbed achterom kijkt is hij dankbaar. De laatste achtentwintig jaar samen met Marianne, ze behoren tot de mooiste van zijn leven. De kinderen, eigen of ‘eigen geworden’, de kleinkinderen ze zijn hem allemaal even lief. Jan was muzikaal, speelde graag piano en componeerde ook zelf muziek. Boven de overdenking afgelopen donderdag heb ik gezet: ‘Voor Jan’, een compositie in woorden bij zijn leven. Toon zegt over alle kleine beetjes die je sterft: ‘het is je dikwijls zelf ontgaan.’ Na de ziekenhuisopname is het allemaal snel gegaan en moet er afscheid worden genomen. In liefde mag hij gaan. De laatste mist verdwenen, is hij nu bij God de Vader thuis. 
Op 7 januari 2022 overlijdt Hendrik-Jan van der Steege. Hij woonde de laatste jaren in het Zonnehuis. Tijdens mijn allereerste bezoek vorig jaar rond deze tijd vertelt Jan dat hij uit Grafhorst komt. Zijn ouders hadden er een boerderij. Hij vertelt over zijn leven en zijn grote liefde Mien, die tien jaar eerder is overleden. Bij de herinnering aan haar, staan tranen in zijn ogen. Bij mijn tweede bezoek enkele maanden later lees ik ter afsluiting een gedeelte uit I Korinthe 13. Het is de warmte en de liefde van dat moment die ik ervaar in de vele foto’s, kaarten en de tekening van achterkleinkind Fee en die ik bij de woorden benoem. Vlak voor zijn overlijden staan we aan zijn bed. De gezichten op de foto’s komen voor mij tot leven in de twee dochters met hun echtgenoten die ik daar ontmoet. In de overdenking benoem ik dit moment en zeg: ‘De kamer is gevuld met zorg, aandacht en liefde.’ Naar het getal op de deur van zijn kamer, hij had 102 willen worden. Na een gezegend leven van 96 jaar mag hij in liefde gaan.

  

EERDERE WIJKBERICHTEN